Ukrayna operasyonuna katılan Kırımlı komünistin hikayesi: Nikolay Şamsutdinov cepheyi anlattı

Rusya’nın Şubat 2022’de başlattığı Ukrayna operasyonunun ardından, Kırım’ın Kerç şehrinde yaşayan Nikolay İgoreviç Molodtsov-Şamsutdinov isimli bir komünist de gönüllü olarak cepheye gitmeyi planlıyordu.

Şamsutdinov, cepheye Kırım’dan giden ilk komünist gönüllü oldu ve ‘Kırım’ kod adını aldı.

Rusya Federasyonu Komünist Partisi (KPRF) lideri Züganov, Şamsutdinov’la olan sohbetinde kendisine “Zafer Sancağı'nı çekmemiz gereken Reichstag neresi?” diye sorduğunu, Nikolay’ın ise “Washington ve Londra” yanıtını verdiğini söyledi.¹

‘Sovyet Rusya’ gazetesi ise, Galina Platov imzasıyla geçen hafta Nikolay’la bir röportaj yaptı.²

Röportajın öne çıkan kısımlarını şu şekilde özetlemeye çalıştım:

Nikolay’ın önce kendisinden bahsetmesi gerekiyordu. Ancak Novaya Kahovka'dan endişe verici bir haber geldi ve sohbetimiz başka bir soruyla başladı:

+ Sence Kahovskaya HES'te ne oldu?

- Bu bir sabotaj ve Ukrayna'nın provokasyonu. Bubölge insanlara, hayatlarına bir darbedir. Tabii ki Rusya'yı suçluyorlar. Ancak Rusya'nın böyle bir felakete ihtiyacı olmadığı herkes için ortada. Batı yalan söylüyor. Batı, ülkeme, Ruslara iftira atıyor. Bu artık bir norm haline geldi.

Ukrayna'ya gelince… Hükümeti, cumhurbaşkanı, silahlı kuvvetleri bağımsız değil, ABD'den küratörler tarafından yönetiliyorlar. Onlar Ukrayna’ya Rusya'yı yenmek için nasıl hareket etmeleri gerektiğini dikte ediyorlar. Kahovskaya hidroelektrik santralinin baltalanmasının da onların fikri olduğu ihtimalini dışlamıyorum.

+ Saldırı önlenebilir miydi?

- Bence evet. Ancak bunun için stratejistlerimizin sadece görebilmesi değil, aynı zamanda öngörebilmesi de gerekiyor.

+ Kırım lideri Sergey Aksyonov, Kahovskaya hidroelektrik santralindeki barajın patlaması nedeniyle Kuzey Kırım Kanalı'nın sığlaşabileceğinden korkuyor.

- Krizi yöneteceğiz. Tüm rezervuarlarımız şu anda yüzde 80'in üzerinde dolu. Ukrayna 2014'ten beri Dinyeper suyunun bize akışını engellediğinde, uzun süre boyunca kanala muhtaç kalmadık, alternatif kaynaklar kullandık. Ama umarım iş o noktaya gelmez.

+ Nasıl Kırım'dan ilk komünist gönüllü oldun?

- Bir ülke tehlikede olduğunda savunulmalıdır. Bütün dedelerim vatanları için savaştı. Büyük büyükbabam Polonya'da Sandomierz'de öldü. 11 Alman'ı öldürdü, iki kez yaralandı, iki Zafer Nişanı kazandı. Büyükbabamın kuzeni ise Sovyetler Birliği Kahramanı Molodtsov-Badaev, Büyük Anayurt Savaşı sırasında Odessa taş ocaklarında bir yeraltı hareketi yarattı, 300'den fazla faşisti yok etti. Odessa'da bir caddeye onun adı verildi, ancak şimdi maalesef o cadde yeniden adlandırıldı. Nazilerin yanında savaşan Rumenler tarafından yakalandı, teslim olması teklif edildi ama o şöyle cevap verdi: Biz Sovyet halkıyız ve düşmandan af dilemeyeceğiz. Onu vurdular.

Başka bir büyükbabam pilottu, diğeri denizciydi, 13 yaşında Vladivostok'tan kamarot olarak gitti, neredeyse boğuluyordu, kurtarılana kadar üç gün boyunca bir tahta parçası üzerinde sürüklendi. Bu kökleri hissediyorum. Bagerovsky hendeğinde sonsuza kadar toplu mezarda kalanları hatırlıyorum. Annemle ben her 9 Mayıs'ta bu cenazelere gelirdik.

O zamanlarla bugün arasında paralellikler kuruyorum: o zaman tüm Avrupa, SSCB'ye karşı Hitler'in peşinden gitti. Şimdi tüm Batı Rusya'ya karşı savaşıyor, 50 ülke. Eşim Marina Şamsutdinova ile bunun hakkında çok düşündük. Onunla aynı frekanstaydık, inançlı komünistlerdik. Ben bir gazeteciyim, Bölgeler Arası Personel Yönetimi Akademisi Gazetecilik Fakültesi'nden mezun oldum, o bir şair. Soyadlarımızın çift olmasına karar verdik. Ne yazık ki Marina iki yıl önce vefat etti, koronavirüsten öldü. O da benim gibi kırklı yaşlarındaydı. Onun yazdığı pek çok bilge dize içimde yaşıyor.

Şçelkino şehrinde, Kerç ile Feodosiya arasındaki Kazantip Burnu'nda inşa edilmiş küçük bir nükleer bilimciler kasabasında yaşıyorduk. Şehirde bir nükleer santral yapım aşamasındaydı, zaten yüzde 80 oranında inşa edilmişti, ancak 1987'de Çernobil patlaması nedeniyle inşaat durdurulmuştu. İç düşmanların yaptığı bir sabotaj olduğunu düşünüyorum.

Kırım'ın Rusya'nın bir parçası olduğu, keyifli bir 2014 yılı geçti hayatımızdan. Donbass da aynı şekilde Rusya Federasyonu'nun bir parçası olmak istiyordu. Ama olmadı ve Kiev'in saldırganlığı başladı…

+ Donbass sekiz yıl boyunca Rusya'dan yardım bekleyerek acı çekti ve şimdiye kadar çektiği acı dinmedi…

- Biz Kırımlılar, yıllardır Donbass halkı için endişeleniyoruz. Onlara yardım etmek istedim ama engeller vardı. Rusya Devlet Başkanı özel bir askeri operasyon ilan ettiğinde ve DPR başkanı Puşilin, halka Cumhuriyetin tehlikede olduğunu ve herkesin onu savunması gerektiğini söylediğinde, bir komünist olarak buna karar verdim. Bir Rus, cephede olmalı... Üstelik Krivoy Rog'daki ilk evliliğimden bir oğlum var... Ancak benim görevim cephede olmak. Ve gönüllü oldum.

Kerç askeri kayıt ve kayıt ofisine gittim. Ancak henüz Kırım'dan gönüllü toplamıyorlardı. Putin’in operasyona katılabilecek gönüllülerle ilgili imzaladığı karar anca 19 Mart'ta yasa yürürlüğe girdi...

Gazetem ‘Komünist Kırım’a³ gittim. Gazetecilik sertifikamı ve Marişa’nın şiirlerinin bulunduğu bir kitap alarak cepheye gittim.

Beni Novoazovsk'ta görevlendirilen Donetsk Halk Milisleri’nin 131. alayında alev makinesi operatörü olarak kaydettiler, beni bir alev makinesi olarak kaydettiler. Nasıl çalıştığını öğrenmek için sorduğum soru ise kısa ve öz bir şekilde yanıtlandı: Google…

Kısacası Yandex'i kullanarak alev makineleri Şmel-1 ve Şmel-2'nin nasıl çalıştığını inceledim. Ve alayımız bir savaş görevi yürütmeye başladı. Karışıklık yoktu. Marina'nın yazdığı gibiydi: "Kanımızda, hemoglobinin her damlasında, SARS'tan daha bulaşıcı ve beyaz kilden daha iyileştirici. Onunla savaş korkutucu değil, yenilgi nedir bilmeyiz... "

+ Cepheye giderken yanında ne vardı?

- Savaşmaya gittiğimde yanıma Rusya Federasyonu Komünist Partisi'nin kızıl bayraklarını, Zafer sancaklarını aldım. En önemlisi, silah arkadaşlarım Zafer sancağının çevresinde toplandı, onun gücüne inanıyorlar. Ve ben de hem SSCB'nin hem de Komünist Parti’nin bayraklarının gücüne inanıyorum... 1989'dan beri komünistim. Kırım Ukraynalı iken, Simonenko liderliğindeki Ukrayna Komünist Partisi'nin bir üyesiydim. Şimdi Rusya Federasyonu vatandaşı olarak Komünist Parti üyesiyim. Ayrıca, en büyük bölgelerden biri olarak, Kırım Cumhuriyeti'nin Leninskiy ilçesinin bir üyesiyim.

Böylece getirdiğim kırmızı bayraklar bir anda dağıldı. Operasyona katılan askerlere destek olmak için için Kırım'da Rusya Federasyonu Komünist Partisi Kırım Cumhuriyet Komitesi'nin himayesinde çalışan ‘Birlikte İyilik Yaratmak’ adlı bir fonumuz var. Komünist Parti’den savaşçılar için insani yardım malzemeleri sürekli geliyor. Aynı zamanda komünist semboller de geliyor, ‘SSCB’ yazılı armalar, kızıl bayraklar, insanlar bunu bekliyor.

+ Görevin neydi?

- Yardımcı güç olarak değerlendirildik. Askeri olarak özellikle hazırlıklı olmadığımız için yerleşim yerlerine saldırı birliklerinden sonra girdik. Ancak Rus birlikleriyle birlikte düşmanı püskürttük. Asıl görevimiz köprüleri, köyleri korumak ve kontrol etmek, sabotaj ve keşif gruplarını püskürtmek. Elbette savaşmamız gerekiyordu. Preobrajenskoye köyü yakınlarında meydana gelen bu savaşlardan birinde, -burası Artemovsk yakınlarında- yaralandım. Hastanede kaldım, ameliyat oldum ve ardından sağlık nedenleriyle taburcu oldum. Artık savaşamayacağım ortaya çıktı.

Ama dürüst olmak gerekirse, kontrol noktalarındaki nöbetlerde, hatırladığım şey sadece savaşlar değildi. Bir keresinde ise kadın doğum uzmanı olmak zorunda kaldım.

11 Nisan'dı, rahmetli eşimin doğum günü. Ivanovka köyünde durduk. Akşam 21:00'de içinde hamile bir kadın olan bir araba durdu. Erken doğuma başlamıştı ve en yakın hastane 20 kilometre uzaklıktaki Volnovaha'daydı. Kıdemli olduğum için tüm umutlar üzerimdeydi. Arabaya binip kadını hastaneye götürmeye karar verdim. Bu sırada ise bombardıman devam ediyordu. Ve yoldayken, kadın aniden doğum çığlıkları atmaya başladı ve “Bebeğimi çıkar, onu canlı tut” diye bağırdı.

Nastya isimli kadın doğum yapmaya başladı. Arka koltuğa geçtim, herkes endişeli bir gerginlik içindeyken aniden avucuma küçük bir yumru düştü. Bebeği annenin göğsüne koymam gerektiğini biliyordum ama yapamadım, göbek bağı kısa ama nasıl keseceğim bilmiyorum. Bebeği eşarbına sardı, bebeği vücuduyla ısıttı.

Daha sonra telefonla bir doktora danışarak göbek bağını kesmeyi başardım.

Harabe halindeki Volnovaha'ya vardığımızda Acil Durumlar Bakanlığı bize yardım etti. Volnovaha'dan yaklaşık on kilometre uzaklıktaki Dokuçayevsk'te görevli doktorla temasa geçtiler, bir ambulans geldi ve Nastya ile kızını Donetsk'teki bir hastaneye götürdüler.

O sırada kocası, Ukrayna Silahlı Kuvvetleri tarafından işgal edilen Staromlinovka'daydı ve karısına ne olduğu hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Daha sonra kızımla birlikte Nastya'yı ziyaret ettim, onlara tüm askeri ekibimizin para koyarak satın aldığımız bir telefon ve çocuk kıyafetleri götürdüm. Daha sonra Nastya ve ben arkadaş olduk, kızın vaftiz babası oldum, eşimin onuruna bebeğe Marina adını verdiler.

+ Topallıyorsun, bacağının nesi var?

- Çok küçük parçalar nedeniyle hasar gördü. Çoğu çıkarıldı ancak beyin sarsıntısı nedeniyle bacağım iyileşmedi.

Hastaneden sonra insani yardımların teslimatını üstlendim. Ancak bir süre sonra bacağım beni rahatsız etmeye başladı, daha çok topallamaya başladım. İnsani yardım Donetsk'e götürüldüğünde doktorum Voropaev'e gittim, kendisi Ukrayna'nın en iyi damar cerrahı. Bacağımı muayene ettikten sonra beni ameliyat için kaydettirdi. Yakında gerçekleşecek...

Genel olarak, yaralanma nedeniyle artık savaş düzeninde olmadığım için çok üzgünüm. Donetsk için yemin ettim, şimdi kendimi Donetsk'in bir parçası olarak görüyorum.

+ Artyomovsk için verilen sekiz aylık mücadeleyi nasıl değerlendiriyorsun?

- Artyomovsk'un ele geçirilmesi bizim büyük zaferimiz. Oraya gönderilen birliklerin çoğunu, Ukrayna Silahlı Kuvvetleri’nin Kırım'a, Donetsk ve Lugansk’a gitmesi planlanan birimlerini ezdik. Ancak Zelenskiy, Artyomovsk’u gerçekten elinde tutmak istedi. Bu çatışmalara ‘Bahmut kıyma makinesi’ denmesine şaşmamalı.

Ukrayna tarafında bizim tarafımızdan kat kat daha fazla insan öldü. İlk başta, Polonyalı, Amerikalı, Litvanyalı paralı askerler de dahil olmak üzere seçilen birimler gönderildi. Onlar indirildiklerinde, Ukrayna'dan sokaklarda yakalanıp cepheye gönderilen Slav birimleri gelmeye başladı. İki seçenekleri vardı: Teslim olmak ve hayatta kalmak ya da uyuşturucu bağımlısı Zelenskiy için ölmek, maalesef pek çok kişi bunu yaptı. Bu beyin yıkamanın bir sonucu. Birkaç aydır Ukrayna'nın her yerinde bir karşı saldırının başlamak üzere olduğu sözünü veriyorlar ve insanlar buna inanıyor...

Ukrayna topraklarından tanıdıklarım beni arayıp şöyle diyorlar: Kırım'da nasılsın, sabırlı ol, yakında seni özgürleştireceğiz. Ben de şunları söylüyorum: Pekala beyler, tuhaf olmayın, Rusya'dayız ve bundan çok memnunuz.

+ Gülesim var ama komik değil...

- Bu üzücü. Çünkü ‘hasta’ olan akrabalarımız var. Goebbels’in dediği gibi: Ne kadar çok yalan, o kadar çok inanan.⁴

+ Rusya'nın şu anda cepheye sağladığı teçhizatı nasıl değerlendiriyorsunuz?

- Ekipmanımız Sovyet modeli. Yenisi sanırım savaş için hangarlarda. Özel operasyon henüz bir savaş değil. Ancak 1960’lardan kalma teknolojimiz bile Ukrayna’nın donatıldığı HIMARS sistemleri de dahil olmak üzere Batılı emsallerinden daha düşük değil, hatta bazı yönlerden üstün. Savaşçılarımız kazanmaya kararlı, çökmekte olan bir ruh hali görmedim. Ancak cephe gerisinde teçhizatın organizasyonu hakkında sorunlar var.

+ Peki halk nasıl?

- Bizi destekliyor. Rus birlikleri Mariupol'a girdiğinde, birliklerde Çeçenler vardı. Çeçen konuşmasını duyan insanlar çok sevindi, diyorlar ki: Ruslar geldi.

+ Komünist Parti’nin VI. Plenumundaydın. İzlenimlerin neler?

- İlk defa böyle bir parti forumundaydım. Hem ciddi hem de duygusaldı. Ailemin bir parçasıymışım gibi hissettim. Gennadi Andreyeviç'in (Züganov) performansı bir nefes gibiydi. Bana, tek başına benim adıma konuşuyor ve bana bakıyormuş gibi geldi. Çok duygusaldı… Molalarda herkesle ilgilendi.

Şunu sordu: Nikolay, operasyonun bir katılımcısı olarak söyle bana, geçmemiz gereken Rubicon'u nerede görüyorsun ve Zafer Bayrağımızı çekmemiz gereken Reichstag nerede?

Birisi Kiev dedi, diğeri Lviv dedi. Benim cevabım ise Washington ve Londra oldu. Ülkeleri sürekli bize karşı çeviren en büyük düşmanımız, Amerika bile değil, I. Peter zamanından beri Rusya'nın en büyük düşmanı olan İngiltere'dir. O zamandan beri çok az şey değişti. Ve şimdi Amerikalılar ve İngilizler tüm dünyaya Rusya'nın barbar bir ülke olduğunu söylüyorlar ve kaynaklarımızı çalıyorlar.

Savaşmayı bırakmıyorum. Bir gazeteci olarak, cephedeki askerlerin yardımcısı olarak ve bir insani yardım dağıtıcısı olarak. Cephedeki askerler hakkında daha çok yazacağım. Cephedeki herkes bir kahraman. Gerçekleri aktaracağım, insanların gözlerini olayların özüne açacağım.

1. https://t.me/zyuganov/5307

2. https://sovross.ru/2023/06/07/pozyvnoj-krym/

3. https://crimcom.blogspot.com

4. “Yeterince büyük bir yalan söyler ve onu tekrar etmeye devam ederseniz, insanlar sonunda ona inanmaya başlayacaklardır.”